Ένα Γλέντι του 94

Πως περνάνε θεέ μου τα χρόνια...

Σαν τώρα το θυμάμαι εκείνο το γλέντι...

Κι όμως πέρασαν 16 χρόνια...

16...ούτε 2, ούτε 5...

1994...και αρραβωνιάζαμε τη μικρή μου θεία.

Κόσμος, τραπέζια, φαγητό...

Και χορός...πολυυύ χορός!

Τότε βλέπεις χόρευε ο κόσμος στα σπίτια του...

Μέσα κι έξω τραπέζια γεμάτα χαμογελαστά πρόσωπα!

Πραγματικές στιγμές χαράς και κεφιού..

Και κεντρικός πρωταγωνιστής...ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ!

Ο δικός μου παιδικός ήρωας...

Ο παππούς μου!

Ο τόσο θεότρελος Τάκης!

Που επειδή στο τελευταίο γλέντι πριν τους αρραβώνες 

του απαγόρευσε η γιαγιά μου να σπάσει πιάτα * γιατί είχε κατεβάσει 6 σερβίτσια*

πήγε και αγόρασε μια Limoges πορσελάνινη πιατέλα μόνο και μόνο για την σπάσει!

Και την πιατέλα...και στη γιαγιά μου!

Περνάει ο καιρός μα τα σημάδια μένουν...

Δεν μπορώ να πω πως ακόμα δεν βουρκώνω όταν παρακολουθώ

το τρόπο που χειριζόταν το κορμί του σε αυτό το άπιαστο τσιφτετέλι που πάντα χόρευε!

Δεν μπορώ να πω πως ακόμα δεν βουρκώνω όταν βλέπω πως φωτιζόταν το πρόσωπο του όταν χαμογελούσε..

Δεν μπορώ να πω πως ακόμα δεν βουρκώνω όταν βλέπω με πόση αγάπη άνοιγε τα χέρια για να σε βάλει μέσα στην αγκαλιά του...

Καλά να είσαι εκεί που είσαι και να ξέρεις πως σε αγαπώ....όλους σας εκεί πάνω!

Είμαι σίγουρος ότι το έχετε στήσει το μουχαμπέτι εκεί!

Υ.Γ: Μου έχετε δώσει τόση αγάπη και όμορφα συναισθήματα που δεν θα μπορούσα να μη μοιραστώ μαζί σας...λίγο από αυτή τη βραδιά...αλλά και το στιγμιότυπο της πιατέλας! 

                                     

Y.Γ: Το Φόντο είναι αφιερωμένο σε εκείνον καθώς ως δεινός ψαράς λάτρευε τη θάλασσα! Το τραγούδι ένα απο τα αγαπημένα του....Δούκισσα και Αναμνήσεις! 

Γράμμα στον Γνωστό-Άγνωστο Νεοέλληνα

Αγαπητέ Νεοέλληνα,

Σου γράφω ένα γράμμα, όχι πως θέλεις να σ' το δώσω. Να έτσι, για να σιχτιρίσω λίγο μαζί σου. Η ώρα είναι έξι, σε μισώ όπως στις έντεκα, στις δέκα, στις οκτώ. Δε θέλω άλλο τίποτα, είναι πια κάθε μου κύτταρο γεμάτο σε μισώ (Αν σας θυμίζει λίγο Πάριο τότε ντροπή σας...είστε κακοήθεις!).  

Δεν γουστάρω να θεωρείς πως μπορείς συνέχεια να μου τα παίρνεις

Δεν γουστάρω να είμαι αριστερός 

Δεν γουστάρω να είμαι δεξιός

Γουστάρω να είμαι εγώ.

Δεν γουστάρω τους ψευτονεοπλουτόβλαχους 

Δεν γουστάρω να το παίζεις ουάου και γεια σου με τα λεφτά του μπαμπά σου.

Δεν γουστάρω ούτε το μπαμπά σου που κλέβει το δημόσιο για να τα χώνει σε σένα!

Γουστάρω τους ανθρώπους που πρώτα ίδρωσαν και μετά έφαγαν.

Μου τη σπάει η φάτσα σου

Μου τη σπάει η ράτσα σου 

Μου τη σπάει η Ακρόπολη σου.

Μου τη σπάει το πως τη χρησιμοποιείς και πως την εγκαταλείπεις.

Μου τη σπάει το ζελέ στο μαλλί σου

Μου τη σπάει και το D&G στο βρακί σου

Μου τη σπάει το μαϊμού γυαλί σου...

Και περισσότερο από όλα μου τη σπάει που θέλεις μια ζωή παρθένα την αδελφή σου.

Σιχαίνομαι τους εθνικισμούς σου

Σιχαίνομαι τους ρατσισμούς σου

Σιχαίνομαι τους κάφρικους αστεϊσμούς σου

Σιχαίνομαι και την επανάσταση από το καναπέ του σπιτιού σου.

Ααα σιχαίνομαι και την τεμπελιά που βαφτίζεις ελευθερία

Σιχαίνομαι που οικογένεια, σχέσεις δουλειά τα γράφεις στα 3

Αγαπητέ μου Νεοέλληνα δεν θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά...

Σε μισώ για τους πολιτικούς  σου 

Σε μισώ που νοιάζεσαι μόνο για τους κοιλιακούς σου

Σε μισώ που το παίζεις φιλόσοφος και κουλτουριάρης

Σε μισώ που βλέπεις ξένο και το παίζεις παραπονιάρης.

Μα με μισώ περισσότερο που σε άφησα τόσα χρόνια να βαδίζεις ανενόχλητος στα λημέρια τα δικά μου...και να κάνεις τη ζωή σου με τα πληρωμένα ι-δανεικά μου.

Λατρεία στα είπα και ξέσπασα...

Να είσαι καλά κι αν είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω.. ξέρεις εσύ!

Νερό κι αλάτι! 

ΥΓ1.:Φιλιά στην οικογένεια (και στην γκόμενα ρεε!)

ΥΓ2: Το φόντο άλλαξε και θα αλλάζει ανάλογα με την κάθε ανάρτηση! Τρελός είμαι οτι θέλω κάνω! 
ΥΓ3: Το τραγουδάκι το αφιερώνω σε 3 ανθρώπους που με βοήθησαν περισσότερο απο τον καθένα αυτο το 3μερο! 

Κοίτα με (Ξανά...)

ΥΓ: Το κείμενο είναι παλιό...απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας....

Κοίτα με...
Ευθεία στα μάτια!
Δέξου την πρόκληση και χόρεψε μαζί μου....


Θέλω αυτός ο χορός να γίνει μάχη.
Μάχη που ο νικητής θα χάνει από τον ηττημένο...
Μάχη που θα αφήσει πάνω στο κορμί μας τραύματα & λοιπά θαύματα.


Χόρεψε μαζί μου σου λέω...
Άσε με να γίνω ο αέρας που θα ανεμίσει τα μαλλιά σου...
Άσε με να γίνω το χάδι που θα κυλήσει στο λαιμό σου!


Μη κοιτάς αλλού οταν σου μιλάω...
Τώρα χορεύουμε...


Άσε με να οδηγήσω τα πόδια σου στο ρυθμό της καρδιάς.
Πήγαινε πάσο στα υπόλοιπα και βάλε τα ρέστα σου στο τελευταίο μας χορό.


Μείνε εδώ...
Τρέξε για μια φορά μακρυα απο τα μέρη που το σκοτάδι σου τρώει τα ονειρα.
Νιώσε τη μουσική να σε παραδίδει δυνατή στα χέρια μου...


Φόρεσε  κόκκινο.
Γίνε φωτιά ξανά...και κάψε το παρελθόν φιλώντας το στο στόμα.
Και με το ίδιο φιλί μέθυσε μου τα χείλη...

Κοίτα με...

Ευθεία στα μάτια!

Τώρα χορεύουμε....

O Xoρός της Λύτρωσης...(Στο ρυθμό του Paso Doble)

*Διαβάζεται με τη μουσική της ανάρτησης σε υψηλή ένταση*


Tώρα δεν ακούω...
Τώρα  δεν βλέπω...

Τώρα μόνο χορεύω.

Στο  μανιασμένο ρυθμό που μου επιβάλλει ο πόνος που νιώθω μέσα μου.
Στη διαβολεμένη μουσική που μου θυμίζει την ένταση που βράζει τα σωθικά μου.

Χορεύω.

Δεν θέλω να σκέφτομαι τίποτα. Δεν θέλω να μιλάω για τίποτα.
Θέλω μόνο να πέσω θύμα της έκστασης αυτού του Paso Doble.

Χορεύω σου λέω...

Οχι για σένα....
Ναι, ναι για μένα...

Για να μην σκέφτομαι τι έγινε,για να μην σκέφτομαι ότι τελείωσε, για να μην σκέφτομαι.
Δεν θέλω να σκέφτομαι, βαρέθηκα να σκέφτομαι. Δεν θα σκέφτομαι.

Μόνο θα χορεύω.

Κάνω μια στροφή και χτυπάω με δύναμη τα πόδια μου στο έδαφος για να ξορκίσω τη σκέψη σου.
Μου δίνει δύναμη αυτή η στροφή και κουράγιο για να καταφέρνω να σου γυρίσω τη πλάτη.

Δεν σταματάω να χορεύω.

Η παύση θα κάνει ξανά τον πόνο αβάσταχτο. Θα υγράνει πάλι τα μάτια μου.
Για αυτό χορεύω όλο και πιο γρήγορα. Χορεύω αυτό το Paso Doble μπροστά από τη μορφή σου.

Χορεύω και τα περιθώρια στενεύω...

Μη μιλάς. Μη λες πως νοιάζεσαι. Μη λες πως κάνω λάθος. Μη λες τίποτα.
Τώρα απλά κοίτα. Κοίτα τη χορογραφία που  σχεδίασαν τα δικά σου λάθη.

Χορός το ξέσπασμά μου...

Ετοιμάζομαι για το φινάλε μου. Βάζω τα δυνατά μου. Θα τον ολοκληρώσω τούτο τον  χορό.
Η μουσική ετοιμάζεται να με ακολουθήσει στην τελευταία μου φιγούρα...
Κι η μελωδία σταματάει....μένω ακίνητος...και...
Και...η εισαγωγή ξαναρχίζει...κι έχω ανάγκη και πάλι να χορέψω...

Γιατί ακόμα δεν λυτρώθηκα. Γιατί ακόμα πονάω. Γιατί μένει καρφωμένο στο μυαλό μου το τελευταίο σ'αγαπω. Το σ'αγαπώ που ποτέ δεν είπαμε και κρατούσε όσα είχαν πει μόνο τα μάτια. Και η μουσική συνεχίζεται...σαν ίλιγγος δίχως τελειωμό.

Το σώμα παραδίνεται...
Κι εγώ σ'αγαπω, ξεχνω και συνεχίζω..


Πάντα στο ρυθμό του Paso Doble...

SOS: Aκολουθεί ονειρική διαφήμιση!!!!

Xαίρετε!

Το θέλαμε πολύ!

Κι ότι πραγματικά θέλεις γίνεται!

Ο Δικός μας χώρος! Ένας χώρος για ονειρευτές! Όπως ονειρευτής είναι κι αυτός που του αφιερώθηκε ο Χώρος! Μέγας Ονειρευτής!

 Tο "Imaginarium of Tim Burton" το πρώτο Ελληνικό Fan Club για τον μεγάλο σκηνοθέτη! Μέσα από τα θέματα του forum θα ταξιδέψετε στον μαγικό κόσμο του Tim Burton, θα πάρετε πληροφορίες για τα νέα σχέδιά του και θα μπορέσετε να συζητήσετε για πολλά ενδιαφέροντα θέματα στο Φουαγιέ!

Απολαύστε το διαφημιστικό μας σποτ για να πάρετε μια δόση της τρέλας μας!

Καλή προβολή! *Μη χαιρεστε δεν τελειώσαμε εδώ!*

www.timburton.gr



"Imaginarium of Tim Burton" δεν είναι απλό φόρουμ! Παράδειγμα; Προσπαθήσαμε να φέρουμε την Wonderland Κοντά σας! Μια ενότητα που θα σας συναρπάσει, θα ξυπνήσει το παιδι και θα σας κάνει να νιώσετε λίγο πιο πολύ ...Mad...as a Hatter! H Eνότητα άνοιξε και σας περιμένει!

Ακολουθεί το σποτάκι μας

Let's Find Ourselves in Wonderland!!


ΥΓ: Ότι έχετε δει κι οτι θα δείτε είναι φτιαγμένο καθαρά από εμάς! Φτιαγμένο με όρεξη, μεράκι και αγάπη! Ελπίζουμε να σας αρέσει και να το καλωσορίσετε στην καθημερινότητά σας!


Σας Περιμένουμε!