Η Ώρα 11.30...
14 ώρες δουλειάς...κι όμως!
Έχω μια γλυκιά ζαλάδα...
Μια νωχελικότητα σχεδόν ερωτική.
Μια μαγεία με αγγίζει...καλοκαιρινή.
Ξαφνική και Θερινή.
Ίσως είναι γιατί ακόμα νιώθω εκείνη τη ματιά...
Ισως γιατί ακόμα νιώθω τη σάρκα μου να ακουμπάει τη δική σου
Ίσως γιατί....η νυχτερινή αύρα αγκαλιάζει το κορμί μου και νιώθω ακόμα ζωντανός.
Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι..
Μια αμμουδιά, λίγο κρασί...και την παρέα σου.
Όχι πολλά.
Ποτέ τα πολλά δεν μου έδωσαν πολλά.
Έτσι και τώρα...
Θέλω λίγα...
Αληθινά και λίγα..
Άσε με να χαϊδέψω μονάχα τα χείλη σου...
Όχι να τα φιλήσω..
Να τα χαϊδέψω...
και να πάρω το βελούδο τους στα χέρια μου φυλαχτό.
Παρέα μου οι 3 θεές.
Η Αλέκα, η Χριστιάνα και η Βίκυ..
Ναός οι φωνές του και βρίσκω άσυλο..
Τις ώρες που μου λείπεις...
Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι..
Μια αμμουδιά, λίγο κρασί...και την παρέα σου.
Όχι πολλά.
Ποτέ τα πολλά δεν μου έδωσαν πολλά.
Έτσι και τώρα...
Θέλω λίγα...
Θέλω Εσένα.-