Μy Xmas Paradise Vol 1

Mια φωτογραφία = 1.000 λέξεις!

Ετσι καλύτερα να σας δείξω κάποιες γωνιές του δικού μου χριστουγεννιάτικου παλατιού!
Εκεί που ονειρεύομαι, εκεί που ζω...εκεί που αφήνονται οι σκέψεις μου ελεύθερες...

Οπως σας είπα ο φετινός στολισμός είναι επηρεασμένος απο την ταινία "Νάρνια"...

Aπολαύστε κάτι απο τον κόσμο μου! :)))

 

 ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΛΙΣΜΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.....!

Νιώστε τη Μαγεία των Χριστουγέννων να σας περιβάλλει ξωτικά...

Είναι ισχυρό αντίδοτο...στα ξόρκια μιζέριας που εξαπολύουν οι απανταχού κυβερνήσεις...

Keep on Xmas Dreaming!

YΓ: Τα σχόλια έχουν μεταφερθεί δίπλα απο τον τίτλο της κάθε ανάρτησης (Ναι, Ναι αυτό το μικρούλι συννεφάκι είναι η φόρμα σχολίων! :)) )

Απέναντι απο το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο...

Στόλισα!!!!

Ναι, ναι....Στη Γιορτή μου! Όπως κάθε χρόνο!

Φέτος όλη η διακόσμηση του σπιτιού είναι επηρεασμένη απο την ταινία "Ναρνια"

Ξύλο, κρύσταλλο, Ice-chic εικόνες, γούνα κτλ κτλ κλτ!

Το τζάκι ανάβει μόνιμα...

Το τσάι πάντα μέσα στην κούπα

και καλή παρέα.

Τι άλλο χρειάζεται;;;

Α...και φαγητό! 

Σπιτικό φαγητό και λευκό κρασάκι!

Μου έλειψαν αυτές οι στιγμές τόσο πολύ!

Νιώθω ότι ζω μια εντελώς καινούργια φάση στη ζωή μου.

Όλα αλλάζουν...

Αποδομούνται και Ανοικοδομούνται σχεδόν ταυτόχρονα..

Και μου αρέσει!

Νέα συναισθήματα, Νέες φιλίες, Νέες Εμπειρίες...

Κρατώ τους καλύτερους απο τα παλιά και συνεχίζω...

Και νιώθω το κράμα που δημιουργείται να είναι απλά...ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!

Νέος όμως νιώθω κι εγώ...

10 κιλά ήδη λείπουν από το κορμί μου!

Δεν φτάνει το μυαλό να είναι σε εγρήγορση, Δεν φτάνει να περιποίεισαι τον φανταστικό σου κόσμο...

Απλά δεν φτάνει!

Γιατί το σώμα μας είναι το όχημα που διασχίζουμε την πραγματικότητα.

Πρέπει να κάνουμε συχνά service για να μην καεί η φλάντζα.

Σημείωση: Μεγαλύτερη Ηδονή απο το χωράς ξανά στα παλιά σου jean ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Και ο στολισμός συνεχίζεται...

Ιεροτελεστία...μέχρι να μπει και η τελευταία κούπα στη θέση της!

Τα εξωτερικά λαμπάκια, Το δέντρο στην κρεβατοκάμαρα μου...

Απολαμβάνω τη κάθε στιγμή....

Xmas Time λοιπόν...!

Γιατί όλα αλλάζουν...

Αρκεί να θυμάσαι πως το θέλεις!

Wish Me Luck..

Από παιδί πίστευα στη μαγεία των ξωτικών...
Σας το έχω αποδείξει...

Σήμερα Σας χρειάζομαι!! Ψιθυρίστε όλοι ενα ξόρκι εύνοιας...
Φτάνει ένα ¨Ολα θα πάνε καλά¨

Εμπιστεύομαι τη μαγεία σας...
Με έχει βοηθήσει τοοοσες φορές...

Wish Me Luck...
Το χρειάζομαι!

Για να έρθουν τα καλύτερα...;)

Είσαι εσύ ο άνθρωπος μου...

Πόσος σπαραγμός και ευαισθησία χωρά σε ένα κομμάτι;
Τα δάκρυα δεν μπορούν να συγκρατηθούν και ξεχύνονται στο πρόσωπο μου...

Αγάπη, Πόνος, Καρδιά, Ονείρεμα, Καταστροφή, Δυστυχία, Ευτυχία....

Πονάω κι εγώ μαζί ...
Χτυπάει και τα δικά μου τα κομμάτια
Τα διαλύει και τα ενώνει ξανά...
Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου


Στίχοι: Μ. Μαργαρίτης
Μουσική: Σπύρος Περιστέρης
Πρώτη εκτέλεση: Ανδριάνα Μπάμπαλη

Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
το μεράκι το κρυφό
αν σε χάσω θα πεθάνω
απ`τον κόσμο θα χαθώ.

Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
της καρδιάς μου η χαρά
αν μ`αφήσεις πίστεψέ με
θα με πνίξει η συμφορά.

Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
η καρδιά που αγαπώ
το καντήλι της ζωής μου
που αν σβήσει θα σβηστώ.

Μια φορά και ένα καιρό..

Μια φορά και ένα καιρό ήμουν
πρίγκηπας σε κόσμο μακρινό
Μια φορά και ένα καιρό
Πήγα να αλλάξω ουρανό
Όμως ο δράκος ξύπνησε και έκαψε τα πάντα
Κατέστρεψε οτι έχτιζα και τα βαψε όλα  μαύρα.
 
Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες και ονειρευτές
Κόλαση το Σήμερα, Παράδεισος το Χθές.
Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες και ονειρευτές
Η Μαγεία  χάθηκε στο "φταίω" και στο "φταις".

Μια φορά και ένα καιρό
Καθόμουν σε θρόνο απο χρυσό
Μια φορά και ένα καιρό
Tα μάτια έλεγαν μονάχα το σωστό
Όμως ο δράκος ξύπνησε και έκαψε τα πάντα
Και η μουσική σταμάτησε απο της καρδιάς την μπάντα.


Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες και ονειρευτές
Κόλαση το Σήμερα, Παράδεισος το Χθές.
Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες και ονειρευτές
Η Μαγεία  χάθηκε στο "φταίω" και στο "φταις".

Μια Σφυρίχτρα ρε παιδιά!!!!

Υποτίθεται ότι είστε μαζί.

Υποτίθεται ότι αγαπιέστε. 

Υποτίθεται ότι μιλάτε μεταξύ σας.

Μα κάποια στιγμή έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι τελικά αυτά που άκουγες τις ώρες της αγκαλιάς δεν ήταν αυτό που πίστευες.

Έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως αυτά που διάβαζες μέχρι τελευταία στα μηνύματα της καλημέρας και της καληνύχτας ήταν μάλλον κειμενάκια του ημερολογίου και όχι λόγια καρδιάς.

Έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως η φάση ήταν στημένη.

Δεν πειράζει ωστόσο. 

Ούτε για τη στημένη φάση.

Ούτε για τη έλλειψη της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Ούτε για το φιάσκο.

Ούτε για τον ανέντιμο τρόπο.

Αυτή τη φορά δε με πειράζει. Δε νιώθω θυμό.

Ξενέρωσα. 

Δε μου κάνει καρδιά να στενοχωρηθώ.

Δε μου βγαίνει καν δάκρυ. 

Ούτε καν θέλω να πάρω τηλέφωνο!

(Χριστέ μου, πως έγινα έτσι;;; Δε με αναγνωρίζω!)

Αν δεν είχα και τα γνώριμα πονάκια χωρισμού στο στομάχι  τότε θα πήγαινα ντουγρού για ψυχανάλυση. 

Γιατί θέλω κάτι καλύτερο, κάτι πιο αληθινό, κάτι πιο μαγικό.

Θέλω κάτι ΠΙΟ από αυτό που αφήνω πίσω μου.

Σε αγαπάω.-

Αλλά προτεραιότητα μου είναι να με αγαπάω περισσότερο.--

Κι όπως πολύ σοφά λέει και ο σιχαμένος Πάνος Κιάμος...

Σφύριξα κι έληξες.

ΥΓ.: Χωρισμός χωρίς μπουζούκι δεν είναι χωρισμός. 

Το Ραδιοφωνικό Ραντεβού Μας

Απο σήμερα και κάθε Τετάρτη θα δίνουμε το ραντεβού μας 18.00-20.00 στον www.moreradio.gr

Πάντα με τη Μαρκέλλα παρεούλα θα προσπαθήσουμε να κάψουμε ότι εγκεφαλικό κύτταρο σας είχε περισσέψει!!!!

Σας περιμένουμε!!! Ελάτε ξωτικούλια!!!!

Συνέχεια στη Συνέχεια

Περίεργο πράγμα η ζωή.

Ανεξήγητη, Γοητευτική, Αλλοπρόσαλλη, Μοναδική.

Μα πάνω απ'όλα περίεργη.

Εκεί που βλέπεις τον τοίχο του αδιέξοδου να έρχεται με φόρα καταπάνω σου,

Ξαφνικά, σου δίνει επιλογή.

Σου ψιθυρίζει στο αυτί ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος.

Περίεργο πράγμα η ζωή.

Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει στην επόμενη στροφή. 

Τι θα σου στείλει; Πως θα το στείλει; Γιατί θα το στείλει;

Και η αναμονή παρατείνεται. 

Είτε εσύ πονάς, είτε χαίρεσαι, είτε αδιαφορείς.

Το χρονόμετρο το κρατά πάντα άλλος.

Περιμένεις, Περιμένεις, Περιμένεις..

και σε νεκρό χρόνο γίνεται το μαγικό,

εκείνο ακριβώς το χρόνο έρχεται η αλλαγή.

Ανοίγει η πόρτα στο καινούργιο και συνειδητοποιείς ότι το ταξίδι συνεχίζεται.

Ανοίγει η πόρτα και βλέπεις έναν καινούργιο ήλιο να λάμπει.

Ανοίγει η πόρτα και επιτέλους αναπνέεις ξανά.

Μη θεωρήσεις ποτέ ότι οι θύρες σφράγισαν.

Γιατί η κάθε πόρτα που έκλεισε, η κάθε διαδρομή που τερμάτισε αφήνει πάντα χώρο σε μια καινούργια.

Συνέχισε να περπατάς, Συνέχισε να ζεις, Συνέχισε να συνεχίζεις.

Αυτό ίσως μας οδηγεί και στη τελική πόρτα.

Αυτό μας δείχνει που κατοικεί η ευτυχία.

Ίσως για αυτό το ρήμα συνεχίζω εχει μέσα το....Ζω.

Αντίο σε μια πραγματική ΚΥΡΙΑ!

Έφυγε από αυτή τη διάσταση μία από της τελευταίες σημαντικές λαϊκές τραγουδίστριες.
Βασιλικό το όνομα της αντάξιο του ταλέντου της.
Μια φωνή σωστή, σταθερή, λαϊκή και αναλλοίωτη στο χρόνο.

Η Δούκισσα αποτελούσε για μένα σύμβολο.
Η φωνή της κουβαλούσε κάτι από τα περασμένα γλέντια της οικογένειας μου. Τότε που όλοι οι αγαπημένοι ήταν εδώ.
Η φωνή της κουβαλάει κάτι από τις Κυριακές που μαζευόμασταν όλοι η οικογένεια στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς.
Μου θυμίζει τη δική μου αθωότητα.
Τα μεσημέρια της Α δημοτικού και το φαγητό που υπήρχε στο τραπέζι.

Θυμάμαι σαν τώρα το πρώτο τραγούδι που μου ψιθύριζε η γιαγιά μου στα 2 μου όταν με έπαιζε..."Το Μωρό"..

Η Γιαγιά μου με τη Δούκισσα μέσα στο μυαλό μου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες. Λόγω στυλ, Λόγω της αγάπης που έτρεφε η Γιαγιά μου στη φωνή της.

Αυτό που διαφοροποιούσε τη Δούκισσα από τις περισσότερες λαϊκές τραγουδίστριες ήταν η αξιοπρέπεια και το αγνό της φωνής της.
Δεν υπήρχε λαγνεία στην ερμηνεία της. Αγνότητα και αξιοπρέπεια μιας ψυχής που από τα μάτια φαινόταν το πόσο καθαρή ήταν.
Είχε μια μαγκιά γυναικεία. Καθαρά θηλυκή και καθόλου πρόστυχη. Τα έλεγε "Ατάκα κ Επιτόπου"

Είμαι πολύ παιδί της φαμίλιας.
Παιδί των αναμνήσεων.
Παιδί των οικογενειακών γλεντιών.
Παιδί των παραδόσεων.
Παιδί γενικώς.

Η Δούκισσα και ο θάνατος της πραγματικά με έκαναν να βουρκώσω.
Ίσως γιατί ένιωσα πως χάθηκε ένας κομμάτι των αναμνήσεων μου.
Ίσως γιατί η Δούκισσα ήταν μία απο τις φωνές της παιδικής μου ψυχής.
Κάτι σαν δικός μου άνθρωπος.
Κάτι ολότελα δικό μου.

Αντίο σας...Αρχόντισσα.