Η ζωή είναι ένας ατέρμονος κύκλος.
Επαναλαμβανομενος.
Πάντα ίδιος.
Πάντα διαφορετικός.
Οπως οι χρονιές που φεύγουν.
Όπως οι χρονιές που έρχονται.
Αποψε έχω μια διάθεση απολογισμού.
Απόψε νιώθω πως θέλω να μίλησω για όλα και να δώσω θέση στο τίποτα.
Είναι από τις μαγικές εκείνες βραδυές που βλέπω τον ουρανό να με κοιτά και να με αφουγκράζεται.
Είναι απο τις βραδυές που τα χέρια μου πηγαίνουν μόνα τους στο πληκτρολόγιο...
Εχουν μεγαλύτερη ανάγκη απο εμένα να εκφραστούν.
Να μιλήσουν για όσα ήρθαν και όσα θα'ρθουν.
Οσα ονειρα γιναν στιγμές
Οσες στιγμές γιναν αναμνήσεις.
Οσες αναμνήσεις γίναν μάθηματα.
Το μεγαλύτερο μάθημα που αφησε το 2010 ήταν πως οτι κι αν γινεται εγώ οφείλω να προχωράω.
Με τον ίδιο ρυθμό, Με το ιδιο χαμόγελο, Με την ίδια ψυχή.
Γιατί σε αυτό το δρομο που ονομάζουμε ζωή βασικός όρος ειναι να περπατάς. Ευθεία και όχι κυκλικά.
Αν θέλεις να μείνεις κάπου προχωρα οσο πιο γρήγορα μπορείς.
αν θελεις να διατηρησεις κάποιον ή κάτι στη ζωή σου εξελλιξου,τρέξε γρήγορα.
Τα βηματα σου μόνο μακρυά δεν θα σε οδηγήσουν. Τα βήματα σου μόνο κακό δεν θα σου κάνουν.
Μη μένεις λοιπόν κολλημένος σε ιδέες και στερεοτυπα. Σε εγωισμούς και ετικέτες.
Μην αναλώνεσαι σε επισκέπτες.
Εκανα πολλά βήματα λοιπόν το 10. Πέρασα απο πολλά και έφτασα αρκετα πιο μακρυα. Πάντα σε σχέση με τους δικούς προορισμούς. Με τα δικά μου ταξίδια.
Αλλαξε το μυαλό μου. Αλλαξε το κορμί μου. Αλλαξε η ζωή μου.
Κι αλλάζει και κι αλλαζει κι αλλάζει...
Κάθε μέρα, Κάθε ώρα, Κάθε λεπτό.
Νιώθω κάθε κύτταρο ευτυχισμένο.
Γιατί έχω εμένα και με έχω καλά.
Απαλλαγμένο απο πολλά και έτοιμο για περισσότερα.
Δεν χορταίνω να γνωρίζω νέους φίλους.
Δεν σταματώ να λαχταρώ να ανακαλύπτω καινούργια ξωτικά.
Χάνομαι σε ένα κοσμο απο χαμογελα και βλέπω πως το φως έρχεται με συναντά περισσότερο απο το σκοτάδι.
Βλέπω νέα χέρια να μου απλώνουν για βοήθεια και χάδι και καινούργια μάτια να μοιράζονται το δάκρυ μου.
Αισθάνομαι νέες καρδιές να με αφήνουν να ακούσω το παλμό τους.
Νέοι φίλοι, Νέοι Ανθρωποι, Νέα Κεφάλαια.
Δεν ήρθαν να καλύψουν θέσεις κενές. Ηρθαν και δημιούργησαν τις δικές τους.
Γέλια, Εξομολογήσεις, Χαρές, Αποτυχίες, Νεύρα....όλα μαζί. Ολα ζωη...
Και έγινε μια αφετηρία μαζί τους. Κι ενα νέο ταξίδι ξεκίνησε....
Νιωθω δυνατός και έτοιμος να αποχαιρετήσω το 2010.
Να το ευχαριστήσω για τα δώρα που μου έφερε.
Για τους ανθρώπους που μου σύστησε.
Για τους σπόρους που με βοήθησε να φυτέψω.
Μα περισσότερο που μου θύμησε ποιος είμαι.
Μα περισσότερο που με έκανε ξανα αυτό που είμαι.
Σας ευχαριστώ κι εσάς. Πολύ.
Που είστε εδώ. Που με ανέχεστε. Που πιστεύετε στα ξόρκια μου.
Σας ευχαριστώ γιατί είστε ο φίλος δίχως πρόσωπο. Ο φίλος γεμάτος καρδιά. Ο φίλος γεμάτος αυτιά.
Τιποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν είχα καταλάβει οτι είμαι κι εγώ ένας "Μερλιν"
Τιποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν η πύλη των ιδεών μου δεν με έφερνε κοντά σας.
Εκεί που η φαντασία κλείνει το μάτι στην πραγματικότητα
Το καλύτερο πράγμα με τη ζωή είναι οτι σου φέρεται οπως ακριβώς της φέρεσαι...
Καλή μας Χρονιά.
