Είναι η πρώτη φορά που ένα ξωτικό μου ζητάει να δημοσιευθεί ένα κείμενο του εδώ. Δεν θα μπορούσα να αρνηθώ σε ένα κείμενο πασπαλισμένο απο την άχνη ενός λαχταριστού κουραμπιέ. Ναι ναι σωστά ακούσατε! Αυτή τη γεύση μου έδωσε!
Η Μαρκέλλα λοιπόν μας περιγράφει τα δικά της Χριστούγεννα! Χαθείτε στις αναμνήσεις της.
Last Christmas ...
μόλις ακούω αυτό το τραγούδι στα ραδιόφωνα καταλαβαίνω ότι οι μέρες πλησιάζουν για τη μεγάλη γιορτή ..τη γέννηση του Θεανθρώπου την κατεξοχήν γιορτή που όλα γύρω μας είναι όμορφα και χαρούμενα ...ή καλύτερα που ΠΡΕΠΕΙ να είναι..
Εγω θα σας ταξιδέψω με τις αναμνήσεις που έχω από παιδί ...25 Νοεμβρίου ..της Αγίας Αικατερίνης ..μεγάλη γιορτή ..και στο σπίτι υπήρχε μία αναταραχή .Ένας μήνας έμεινε για τα Χριστούγεννα. Η χαρά η δική μου και του μικρότερου αδελφού μου ήταν απερίγραπτη.. Μπάλες κόκκινες , κίτρινες, χρυσές , ασημί, στρογγυλές, μεγάλες και μικρές, μπόλικο βαμβάκι , πολλές γιρλάντες και πολλές σειρές από τα χρωματιστά φωτάκια (αν και εγώ πάντα προτιμούσα τα μονόχρωμα) στόλιζαν το πανύψηλο δέντρο...Και στην κορυφή το πιο ''λαμπρό'' αστέρι. Κάτω στο δέντρο βάζαμε τη Φάτνη.Σαν τώρα θυμάμαι τον Χριστούλη,μέσα στη Φάτνη του..την Παναγία και τον Ιωσήφ..τους τρεις μάγους με τα δώρα..και τα φωτάκια από το δέντρο να τους φωτίζουν εναλλάξ.
Πόσες ώρες θυμάμαι καθόμουν και τους κοιτούσα ..σαν να ήμουν εκεί...
Και ενώ το μυαλό μου και οι σκέψεις μου ταξίδευαν σε εκείνη την εποχή η φωνή της μαμάς με επανέφερε στην πραγματικότητα...''Ελάτε στην κουζίνα να με βοηθήσετε...''
Το τραπέζι ήταν γεμάτο από τη ζύμη..για να φτιάξουμε κουλουράκια κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Λίγες ώρες μετά όλο το σπίτι μοσχομύριζε από τα λαχταριστά γλυκίσματα..
Οι μέρες περνούσαν με γοργό ρυθμό ..Η πόλη μου, η Καβάλα , ήταν στολισμένη σε κάθε γωνιά της. Κάθε φορά που κατεβαίναμε κάτω στο κέντρο , περνούσαμε από την πλατεία . Είχε στηθεί παγοδρόμιο , κινούμενες καντίνες που πωλούσαν κάστανα ... γλειφιτζούρια και μαλλί της γριάς..Πολύχρωμα στολίδια παντού και πρόσωπα μεγάλων και μικρών χαμογελαστά, ξέγνοιαστα ...
Το πνεύμα των Χριστουγέννων τους είχε κατακλύσει για τα καλά!
Παραμονή Χριστουγέννων και όλα ήταν έτοιμα . Λες και είναι τώρα θυμάμαι τη μαμά μου να με ψάχνει γιατί η ώρα κόντευε 8 το βράδυ και εγώ δεν είχα φανεί. Ήμουν η τελευταία πάντα που γυρνούσα από τα καταστήματα . Ήθελα να πάρω τα δώρα που θα έδινα στην οικογένεια μου, στους συγγενείς μου...Ήταν για μένα ιεροτελεστία .
Ήθελα να βρω το κάτι το μοναδικό που θα το κρατούσαν για πάντα και θα με θυμούνται . ο κόσμος σιγά σιγά ερχόταν στο σπίτι για το τραπέζι και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ακούγονταν από κάθε σπιτικό .Το τραπέζι ήταν γεμάτο από λιχουδιές που ετοίμαζε κάθε χρόνο η μαμά με τη νονά μου .
Και αφού πέρασαν τα Χριστούγεννα ..έφτανε και η Πρωτοχρονιά ..
Όλα τα παιδιά περιμέναμε τον Άγιο Βασίλη...
Εγώ όμως είχα μια στεναχώρια.
Δεν είχαμε τζάκι!
Ξυπνούσα εκείνες τις μέρες με ένα χαμόγελο τεράστιο...Και εδώ θα σας αφήσω κάπως απότομα γιατί θέλω να σας διηγηθώ άλλη ιστορία με τον Άγιο Bασίλη...
Συγνώμη αν σας κούρασα ..λίγα λεπτά όμως πιστεύω ότι σας ταξίδεψα στα παιδικά σας χρόνια που τότε τα χαμόγελα ήταν αληθινά και ο κόσμος μας ήταν υπέροχος
Eις το επανιδείν,
Μαρκέλλα