14 Μαρτίου 2009.
Κάπου μετά τη μία.
Ένα τηλέφωνο, πανικόβλητες κινήσεις και εκείνος πεσμένος στην άσφαλτο.
14 Μαρτίου 2009
Το ρολόι δείχνει 13:25
Ασθενοφόρο, εγώ και αυτός, προσευχές και μετά από λίγο μια ψυχή που ξεκίνησε να ταξιδεύει μπροστά μου.
Ναι, τον κατάλαβα. Ένιωσα ότι έφυγε.
Ένιωσα ότι αυτό που έμεινε πίσω του δεν ήταν αυτό που αγάπησα.
Όπως τα έρημα σπίτια που λείπει ο νοικοκύρης.
Κάπως έτσι θύμιζε και το σώμα δίχως ψυχή.
Έρημο σπίτι. Σχεδόν ξένο.
14 Μαρτίου 2009
Έχει πάει σχεδόν 3
Γυρίζω από το νοσοκομείο και ήδη το σπίτι είναι γεμάτο κόσμο.
Το αγαπημένο του. Μουσαφιραίοι.
Ξέρεις αν κάποιος με έμαθε πως πρέπει να φιλοξενώ και να περιποιούμαι ήταν ο παππούς μου..
Η αδελφή του έλεγε πάντα πως τα σπίτια πρέπει να είναι σαν τα χέρια από τις αγκαλιές. Πάντα ανοιχτά
Ο παππούς μου ήταν άντρας.
Ένας γαμάτος, πραγματικός, ατόφιος άντρας. Με ότι καλό και καλό συνεπάγεται αυτό.
Με τα πάθη και τα λάθη του.
Είχε μια εκπληκτική ικανότητα να ισορροπεί ανάμεσα στο γέλιο και στο δάκρυ.
Σε όλα του υπερβολικός.
Στο τρόπο που σου πρόσφερε, στο τρόπο που διασκέδαζε, στον τρόπο που σε αγαπούσε, στον τρόπο που σε προστάτευε.
Καλά δε συζητώ στον τρόπο που θύμωνε.
Αυτός όμως ήταν ο Τάκης.
Μία μέρα με ήλιο, βροχή, χαλάζι και πάλι ήλιο.
Όπως ακριβώς και η μέρα που κηδεύτηκε.
Ήταν και είναι το ανδρικό μου πρότυπο.
Μου έμαθε να μη φοβάμαι να καίγομαι.
Να τολμάω.
Να μην διακανονίζω τα αισθήματα μου.
Να γλεντάω και να ρουφάω τη στιγμή.
Να έχω το σπίτι μου ανοιχτό και να μην εξαρτώμαι απο το χρήμα.
Να ζω παίρνοντας ρίσκο & προκλήσεις.
Ο παππούς μου ήταν μια μηχανή αναμνήσεων.
Σε έκανε να ζεις εντονα.
Μποέμικα.
Η ζωή του με καθόρισε, ο θάνατος του με στιγμάτισε και η φιλοσοφία του με έκανε αυτό που είμαι.
Ότι κι αν είμαι.
Είμαι παιδί του Τάκη.
Και με αγαπάει.
Ακόμα.
YΓ: Για τέτοιου είδους αρσενικά τραγούδησε ο Στράτος Διονυσίου. Αν υπάρχει λοιπόν ένα του τραγούδι που γεμίζει τα μάτια μου νερό και στο νου μου φέρνει τον Τάκη είναι το "Γυναίκες, γυναίκες". Αυτός ήταν και γι'αυτό τον αγαπήσαμε. Γιατί "ενα ποτήρι κρασί τα νιάτα του, κι ολο το ήπιε με μιας."